Tytułowa formuła „zamiast interpretacji” odnosi się do takich ujęć teoretycznych, które wychodzą od krytyki interpretacji i stawiają sobie za cel zaproponowanie projektów, koncepcji czy pojęć, które mogłyby być alternatywne, konkurencyjne, równoważne wobec interpretacji. „Zamiast interpretacji” to także szereg działań praktycznych (praktyk odbiorczych), które rozumieć można jako alternatywne wobec aktów interpretacji. W ramach konkluzji pojawia się przekonanie, że interpretacja – jako swego rodzaju gwarancja naukowości – w przypadku nauki o filmie nie jest już jedynym narzędziem poznania, a zgodnie z potrzebami odbiorców sztuki filmowej oraz z ich znacznym udziałem w tych procesach i tutaj pojawiają się rozmaite formy „zamiast interpretacji”. W rezultacie prezentowane procesy umieszczone być mogą w ramach nowej antropologii filmu, rozumianej jako specyficzna praktyka kulturowa.